در کیس‌های قدامی و زیبایی، گاهی بیمار در جلسه تحویل رستوریشن‌های پروتز از عریض شدن دندان‌های قدامی رضایت ندارد (برای دانلود کتاب رفرنس پروتز به کانال تلگرام آکودنت مراجعه کنید).
در این موارد نکاتی قابل تأمل است:
- جلسه تحویل باید جلسه‌ای باشد که «قبلاً» کل حرف‌ها را زده‌ایم و ادجاست‌ها را کرده‌ایم و تغییرات را داده‌ایم و «بله» را گرفته‌ایم،
در واقع در جلسه تحویل فقط قرار است سمنتیشن انجام شود.این که بیمار در جلسه تحویل تازه سراغ ارزیابی عرض دندان‌ها می‌رود بدین مفهوم است که احتمالاً فرصتی برای این ارزیابی در جلسات گذشته در اختیار بیمار و احتمالاً کلینیسین نبوده است.
- در کل در شرایطی که به هر دلیلی فضای مزیودیستالی زیادی در قدام داریم، بهترین راه ساخت تمپ یا رستوریشن موقت است تا فضای اضافی به دقت ارزیابی شود و راهی برای خرج کردن آن مهیا شود.معمولاً دندانی که بزرگ بودنش بیشترین جلب توجه را می‌کند و نازیبا به نظر می‌رسد دندان لترال است.
دندانی که بزرگ بودنش خیلی در چشم بیننده جلوه نمی‌کند و محل خوبی برای خرج کردن اضافات فضا است دندان کانین و خصوصاً شیب دیستال آن است.
بهترین دندانی که در صورت‌های پهن یا برجسته، بدون مشکل خاصی، می‌تواند اندکی عریض‌تر باشد و حتی زیباتر هم می‌شود دندان سانترال است.
- این سعی و خطاها باید به واسطه رستوریشن موقت انجام شود. انجام این موارد و اصلاحات مکرر در جلسه‌ی امتحان پرسلن خیلی مطلوب نیست؛ زیرا نه تنها باعث اختلال و ناکارآمدی در طراحی فریم می‌شود، بلکه با پخت مکرر پرسلن شرایط نازیبایی و شکست آن را فراهم می‌کند.
- مورد بعد آناتومی است.
بهتر است در این موارد از آناتومی‌های تخت و چندوجهی پرهیز شود. اتفاقاً اندکی محدب بودن کانتور رستوریشن و کانوکسیتی کمک‌کننده است.
لاین‌انگل‌های خارجی دندان (یعنی لبیوپروکسیمال) نیز بهتر است برجسته نباشد.
- و در آخر، رنگ.
توصیه می‌شود در این موارد ولیو کمتر باشد و از رنگ‌های خیلی سفید استفاده نشود، رنگ‌هایی که ولیو بالایی داشته و باعث جلب نظر بیننده و به رخ کشیدن عرض زیاد دندان‌ها می‌شود .
ولیو پایین‌تر الزاماً به مفهوم دندان زردتر نیست.
در این کیس‌ها، رنگ‌هایی که به واسطه تون خاکستری ولیو پایینی دارند، مانند D2، کمک فراوانی به کوچک‌تر نمایان شدن رستوریشن‌ها می‌کند.